تأثیر مصرف مکمل سولفوردار بر التهاب و استرس اکسایشی ناشی از فعالیت شدید هوازی

هدف از این مطالعه بررسی تأثیر مصرف مکمل سولفوردار بر التهاب و استرس اکسایشی ناشی از فعالیت شدید هوازی است. روش: شانزده مرد سالم و غیر فعال با میانگین سن 1/35±20/13 سال، قد 5/22±170/9 سانتی متر و وزن 8/06±70/60 کیلوگرم، بطور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت 45 دقیقه وبا سرعت معادلvo2max 75 % بر روی تریدمیل دویدند و سپس با افزایش سرعت به واماندگی رسیدند. گروه آزمایش و کنترل به ترتیب 100 میلی گرم متیل سولفونیل متان به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن و پلاسبو دریافت کردند. نمونه های خونی 2 ساعت و بلافاصله قبل و بلافاصله، 2 و 24 ساعت بعد از فعالیت گرفته شد. پروتئین واکنش دهنده-c (crp) به روش نفلومتری، مالون دی آلدهید (mda) به روش hplc، ظرفیت ضد اکسایشی کل (tac) و لاکتات دهیدروژناز (ldh) به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد. روش آماری مورد استفاده آنوای دو طرفه با اندازه گیری مکرر با تصحیح بونفرونی بود. نتایج: هیچ تفاوت معناداری بین دو گروه در اندازه گیری crp دیده نشد. اما در mda در زمان های بلافاصله قبل و 2 ساعت بعد، در tac در 24 ساعت بعد و درldh در 2 و 24 ساعت بعد در بین دو گروه تفاوت معنادار دیده شد(0/05 p<). بحث:اگرچه مصرف حاد متیل سولفونیل متان تأثیر معناداری بر التهاب از مسیر crp نشان نداد اما احتمالا بتواند در کاهش استرس اکسایشی موثر واقع گردد.